Ne zaman güçlü, gerçek ve ilham veren liderler oluruz?

– Kendimizi değil; öğrendiklerimizi ve deneyimlerimizi anlatarak karşımızdakini büyüttüğümüzde,

– Konuşmaktan çok iyi bir dinleyici olduğumuzda,

– Ekipteki birinin başarısına kendi başarımızdan çok sevindiğimizde,

– Sıcak bir “günaydın”ı eksik etmediğimizde,

– Karşımızdaki koltuğun ucuna değil de; arkasına yaslanacak kadar rahat hissettiğinde,

– Sevilmekten çok güvenilir hissetmeye önem verdiğimizde,

– Üstümüzden gol yediğimizde, ekibe süzerek anlatabildiğimizde,

– Zorlama gülümsemelere, sohbetlere ihtiyaç duymayıp, gerçekten ekibe zaman ayırmaktan keyif aldığımızda,

– Ekiptekilerin gelişim ve ilerlemeleri için elimizden geleni yaptığımızda,

– Geçmiş hataları temcit pilavı gibi çıkarıp 1 sene sonraki performans değerlendirmede söylemediğinizde,

– Ünvanımıza değil, davranışlarımıza saygı duyulduğunda,

– Şeffaflık adı altında, ağzımıza her geleni söylemediğimizde,

– Ekiptekilere eşit mesafede durabildiğimizde,

– Sevilmek için çaba harcamayıp, insan olarak sevilebildiğimizde,

– Ekip ruhu olsun diye samimiyetsiz kahvaltılar düzenlemek yerine; birbirlerine ilham vermelerini sağlayabildiğimizde,

Ve bir de: Otoriteye değil; birlikte büyümeye önem verip, öğrenecek şeylerimiz olduğunu kabul ettiğimizde!

Tavsiye :   Gerçek insanı işe alacaksınız, CV'yi değil!

Bloga e-posta ile abone ol

Bu bloga abone olmak ve e-posta ile bildirimler almak için e-posta adresinizi girin.