Yıl 2011.. Altından kalkmakta çok zorlandığım bir projenin içinde buldum kendimi..
Yöneticim işi bana vermişti, halledebileceğime emindi.
Hem fikir değildik 🙂
Hiç bir yetkinliğimle örtüşmüyordu, sanırım bu yüzden hiç sevememiştim konuyu.
Bana göre fazla teknik ve yaratıcılıktan uzaktı.
Yine de en iyi şekilde tamamlamak için çaba harcıyordum. Konuyu anlamaya çalışmak zaman kaybettiriyordu.
Gecem gündüzüme karışmıştı. Gerçekten yorulduğum ve sıkışmış hissettiğim bir akşam fark ettim ki:
Sorun bendeydi. “Kendime izin vermiyordum.”
Hata yapma izni..
Başarısız olma izni..
“Bu kadar yapabildim, olduğu kadar” deme izni..
Pilim bitti diye itiraf edebilme izni..
Bakış açım değiştiğinde işim kolaylaşmıştı..
Proje çok vasat bitti; ama bunu göze almıştım 🙂
Arada kendinize izin verin 🙏
Her durumda iyi olduğunuzu ispatlamak zorunda DEĞİLsiniz!