Mahalle baskısı devam ederken, kulaklarınızı iyi kapatın 🙂
Tam 1 ay sonra 15 yıllık beyaz yakalı hayatımı bitirip, düzenli maaş almaya veda edip, kendi işimi yapmak üzere yola çıkıyorum.
Bu süreçte mahalle baskısı bakın neler diyor?
– Kitap mı yazacaksın? Türkiye’de kaç kişi okuyor ki? Aç kalacaksın
– Mentorlük mü? Delirdin sanırım, kaç kişi kariyerini şekillendirmek için mentorluk alır ki? Gül gibi maaşın var.
– Eğitim mi vereceksin? Yüzlerce eğitmen var zaten, aralarından sıyrılıp şirketleri ikna etmek kolay mı sanıyorsun?
– Motivasyon konuşmacısı olmaktan hiç bahsetme zaten, gırla var. Kim para verip gelip dinleyecek?
Örnekler uzar gider.. Ben ne yapıyorum? Sadece gülümsüyorum. Çünkü hepimiz yaşıyoruz bunları..
Otur oturduğun yerdeciler, korku aşılayanlar, sizden daha iyisini bilenler vs vs..
Haksız çıkacaklarını hissediyorum, tabi bilmiyorum ama bildiğim bir şey var:
En azından “denedim” diyebilme özgürlüğünü hediye ediyorum kendime..
Günün birinde “denemedim, pişmanım” demek daha ağır geliyor..
Kafanıza bir şey koyduysanız, arkası da doluysa, harekete geçin! Yıllar geçince pişman olmak, daha ağır bir duygu çünkü..
Kapatın siz kulaklarınızı 🙂